අවසන් පැතුම....

හිඳිමි මම මඟ බලා,
දකින තුරු වියපත් මා,
හැ‍ඟෙන තුරු සිටින බව
තවම මම මෙතැන,
තනිව, නිසොල්මන්ව,
අවුත් එකෙක්,
හෙලා මා පහතට,
‍රැගෙන යන තෙක්,
මන්ද, අවැසි නිසා ඔහුට
මා දිවිය මටත් වඩා,
දැන දැනත් මා,
සිරකරගනිමි මා ගෙල,
විඳින්නට, මැරෙන්නට මොහොතකට පෙර හෝ,
මා නිසා තවකෙකු හෙලන
සැනසුම් සුසුම්,
තු‍ටු කඳුලු........
ඉතින්, තවම හිඳිමි මම,
වෙනුවෙන් ඒ සොඳුරු අවසන් පැතුම   ........

ගොඩ කලෙකට පස්සෙ  ආයි බ්ලොග් එක පත්තෙ එන්න හිතුනා, ඇත්තටම අහම්බෙන් වගේ දැක්ක බොල්ග් 1ක් දැකල තමා මට ආයි මගෙ බ්ලොග් 1 පත්තෙත් එන්න හිතුනේ... ඒ බොල්ග් එකේ නම "තමීරගෙ තීරය" මරු බ්ලොග් 1ක්.. ලියන ස්ට්යිල් එකට තම මං කැමතිම බලන් ගියාම අපේ කැම්පස් එකේම අය්යා කෙනෙක්..  MORA spirit එක ගැන ඉතින් ආයි අමුතුවෙන් කියන්න ඔනෙ නැහනෙ... ලංකාවෙ සිරාම කොල්ලො කෙල්ලො ඉන්නෙ ඉතින් UOM කියන එක කවුරුත් දන්නවනෙ ..... හරි හරි දැන් එන්නම්කො මගෙ ටොපික් එකට... අත්තටම කිව්වොත් බ්ලොග් එකට ආවට මොකෝ ලියන්න දේකුත් නැහැ..
අද ඉතින් වෙසක් පෝයනෙ.. අම්මත් ඊයේ හැදුව වෙසක් කූඩුවක්. අලුත්ම තලේ එකක්. අම්මලගෙ ඔ‍ෆිස් එකේ අතු අන්කල්ගේ අයිඩියා එකක්ලු ඒක. අද දන්සලකටවත් ගියේ නැහැ. ගෙදරමයි හිටියේ. මාර කම්මැලියි. ලබන සතියේ අපේ ෆැකල්ටියේ exhibition 1ක්. එකේ වැඩ වගයකුත් තිබ්බ උදේ ඉදන් කරන්න.. එකත් කර කර හිටියා... දන්සල් නොගියට මොකෝ ලඟ දන්සලකින් කෑම ගෙදරටම හම්බ වුනා. දෙන දෙය්යොත් ගෙදරටම ගෙනත් දෙනව වගේ. 2600 සම්බුද්ධ ජයන්තිය සමරන්නේ මෙ අවුරුද්දේ නිසා හැම තැනම ලස්සනට සරසලා... රට වටෙම වෙසක් කලාප තියෙනවා. හබයි ඉතින් මේ දවස්වල ඒව බලන්න යනවා කියන්නෙ නියම කලේ කන වැඩක්. ඒ නිසා ටික දවසක් ගිහින්ම බලන 1 තමා හොද. කැම්පස්   සෙට් එකත් එක්ක යන්න ඔනේ බලන්න... එහෙනන් ඔන්න  මේක ඉවරයක් කරනව...

කාලෙකට පස්සේ.....

මගේ කවිකම ඉස්මතු කලේ 6 වසර සිංහල ටීචර් කිව්වොත් හරි, ඒකාලේ ඉදන් මන් ඕලෙව්ල් කරනකන් විතර සෑහෙන කවි ලිව්වා, ඒත් ඒලෙවෙල් එක්ක මගෙ කවිකම භූමිදානය වෙලා ගියා වගේ හැඟීමක් මට දැනෙන්නේ ඇයි කියල මටවත් තේරෙන්නේ නැහැ.
බ්ලොග් එකට කමෙන්ට් 1ක් දාල තියෙනව දැක්ක නිසායි මේ පැත්තෙ එන්න ඕනෙ කියලා හිතුනේ, මේ දවස්වල තියෙනෙ වැඩ ගොන්න හැටියට එක හිතන්නවත් බැරි දෙයක් උනාට මොනාමහරි ලියන්න ඕනෙ කියල  හිතුන නිසා ඔන්න පටන්ගත්ත ඉතින් කොටන්න.

 මේ දවස්වල මට විතරක් නෙමේ ගෙදර හැමෝටම වැඩ, කම්පියුටරේට එන්න ඕනෙ වේටින් ලිස්ට් එකේ ඉදලයි ;) තාත්තා ලැප් 1 අරන් දුන්නයින් පස්සෙ නම් ඉතින් කිසි අවුලක් නැහැ, ඒත් ඉතින් ඕක උස්සන් හැමතැනටම යනවා කියන්නෙ නිකන් කුරුසයක් කරගහ ගත්ත වගේ වැඩක්, ඕක ඔයහැටි බර මොකෝ කියල නම් මට තේරෙන්නේ නැහැ  :දිව දොට්ට

මේ දවස්වල  එකට අපි මහන්සි වෙනවා ඒක මොකක්ද කියල පස්සෙ හෙමිහිටම කියන්නම්කෝ. දැනට රහසක් SHHHHH.......

මේ දවස්වල තියෙන රස්නෙ ගැන නම් කියල වැඩක් නැහැ ඉර අත ලඟ වගේ, කොහොමත් ඉතින් හිරු අපේ හිත ලඟ නෙ ;)  (මං කිව්වේ මේ හිරු Fඑම්)
ඉතිං ඉතිං ම්ං දැන් යන්න ඕනේ, එහෙනම් ඕං අවසර.. :)

ආහ්... හෙට ආයි කැම්පස් යන නිසා, බ්ලොග් එක පැත්තේ ඉතින් එන එක ෂුවර් නැහැ. ඔන්න ඔහේ ආයි ඇවිත් මොනාහරි ලියල යන්න ඕනෙ කියල හිතුවා. මං ගැන  ලිය ලිය හිටපු එකම කන්ටිනිවු කරන්න හිතුවත් දෑන් මොනාද ලියන්නේ කියල හිතාගන්න බැහැ, ඇයි ඉතින් මං ගැන ලියල ඉවර කරන්න පුලුවන්යේ....

ඔන්න තාත්තාත් සයිට් එක්කට කතරගම ගිහින් මේ දැන් ආවේ. ඉතින් කිව්වා ගිහින් නිදා ගත්තොත් හොදයි කියලා හෙට ඉතින් උදෙන් යන්නත් ඕනනේ..... ඕන් මං එහෙනම් ගියා....

බකට් එක- (පසුවදන)

දිනය ඉල් මස දහවනදා
වැහිබර අහස, සීතල සුලඟ
සැදෑ කලුවර
එක්ව මුමුණන කතාව
සැබවින්ම සුන්දරය.......

මිතුදමේ නාමයෙන්
නිදහසේ දියවරට
සහෝදරත්වයේ සිසිලස එක්ව
මැවූ අරුමය
සිතා ගත නොහේ තවම මට........

තෙමී ගිය ගත
ඇඟටම ඇලුනු ඇඳුම්
අවදි කල දිරිය
සොම්නස
පවතීවි දිවි ඇති තුරාවට.........

තෙමී ගියත් ගත සීරුවට,
නොහැකිය දියකර හරින්නට
නුඹ හා අපි එකට බැඳුනු ඒ මිතුදම...............

Nadeeka Jayawardana - Perawadanak Nathi

...පසුබිම ...

සිංහලෙන් ලියන්න, ටිකක් අමරු උනත් තවම, මන් හිතුවා මුලුමනින්ම සිංහලෙන් ලියන්න ඕනේ කියල... මන් ගැන කියනවනම්, මම අනුත්තරා. තාම නම් ඉගෙනගන්නවා, මොර‍ටුව විශ්වවිද්‍යාලයේ, තොරතුරු තාක්ෂණ පීඨයේ පලමු වසර. මේ මැයි මාසෙ මගේ යතුරු උපන්දිනේ, කොටින්ම කිව්වොත් මට අවු:21 ලබනවා. මේ මොන කෙහෙල්මලක්ද, ජීවිතේ යතුර ඉල්ලගන්න 21 වෙනකන්ම ඉන්නෙ ඇයි කියල මට තේරෙන්නෙ නැහැ. මට නම් මගෙ අම්මයි තාත්තයි පුංචි කාලෙම එක දුන්න, මන් ඉල්ලලත් නෙමේ එත් පුංචි කාලේ ඉදලම තනියම ජීවත් වෙන හැටි, ජීවිතේට මූණ දෙන හැටි කියල දූන්නා, අපිට ජීවිතෙ යතුර හම්බෙන්නෙ හා හා පුරා කියල අපි මේ ලෝකෙට එද්දි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.. හරි හරි දන් ඔය යතුර ගැන කතා කලා මදැයි ........
මගේ පවුලෙ අම්මයි, තාත්තයි, අය්යයි මමයි ඉන්නෙ.. ආහ්, තව කරදරකාර බලුපැටියෙක් ඉන්නව බන්චි කියල... ;)   ඉස්කොලේ ගියේ ගම්පහ සිරිකුරුස විදුහලට, ලෝකේ තියෙන හොඳම ඉස්කොලේ ආයි කතා දෙකක් නැහැ.

දැන්නම් ටිකක් නිදිමතයි වගේ ඒනිසා වැඩි විස්තර පස්සෙ කියන්න.. ආහ්, දැනගන්න කියන්නේ මන් මාර කම්මැලියෙක්, නිදා ගන්න තියෙනවනම් වෙන දෙයක් ඔනේ නැහැ...

එහෙනම්, අදට යනවා, නැවත හමුවෙමු......!!!!

සිතැඟි............

 අවසරයි මට යන්නට,
දිනන්නට ලෝකය,
සොයන්නට ජීවිතය,
එහෙමයි කිව්වෙ එදා,
සමුදෙනකොට පාසැලට......
ඒත්, 
මා සෙවු ලෝකය, 
මා දිනු ජීවිතය ලැබෙන තෙක්
බලා හිදිමි මම  තවම
නොලබෙන බව දැන දැනම ......

___හැඟීම් පටලැවිලි___

තනිව සිටින කල
දැනෙන දේම වේද තනිකම,
දහසක් (නො)මිනිසුන් මැද,
සිත පාරවන පාලුවට,
තිබේද අරුතක් තනිකම නොවන.....
නොහැ‍ඟේ මට තවමත්,
මේ හැඟීම් පටලැවිලි......    

අවසරයි මට................

අවසර මට,
හිස් වූ අවකාශයේ,
සොදුරු මානයන් සොයන්නට ......