හිතුවිලි...........

හිතට නැගෙන හැම හිතුවිල්ලක්ම සටහන් කරන්න පුලුවන්ම් කියල හිතෙනව වෙලාවකට. එහෙම උනානම් ඒ පුංචිම පුංචි හිතුවිල්ල අස්සේ හැංගිච්ච හැගීම අපිට හැමදාම විදින්න පුලුවන් වේවි.
ඒ දෙය දුක, සතුට ,සිනහව,කදුල ඔය මොන දේ වුනත් ආපස්සට හරිල බලද්දි අපිට ඒ හැගීම, ඒ හිතුවිල්ල ගැන හිතල සතු‍ටු වෙන්න පුලුවන් වේවි.මොකද එකම හැගීම උනත් එක එක වෙලවට දැනෙන විදිහ වෙනවස් නෙ.. එක පාරක් දැනිච්ච දෙයක් ආයි ඒ විදිහටම ජීවිතේ කවදහරි දැනෙයිද කියන එක නම් ප්‍රශ්නයක්... මේ ජීවිතේ වගේම හැගීමුත් තත්පරෙන් තත්පරේ වෙනස් වෙනවනේ. කෙනෙක්ට සතුට වුනත් දුක්බර විදිහට දැනෙන්න පුලුවන්.. එහෙම බලද්දි මට හිතෙනව හැගීමටත් වඩා වැදගත් වෙන්නේ ඒ හැගීම අපිට දැනෙන විදිහ කියලයි.ඒ දේ හරිම අසමසමයි, හරිම පුදුමයි.

__ආදරය සොයා__

දියත් කර අප දිවිය ගැඹුරු වූ මහ සයුරට,
අවසරයි පැදයන්නට ජීවිත යාත්‍රාව
සැඩ සුළං, දළ රළ පැමිණේවි
නොසැලී, දිරි ගනින් නුඹේ සිතට,
ලැබ පන්නරය, පදින්න දියඹටම.....

‍රැදුරු තල්මස්,මෝරු මැද
හමුවේවි,
පුංචිම පුංචි මුතු ඇටයක්,
නුඹේ මුළු දිවියම එකළු කරන,
නැවතියන් නුඹ එතන,
උණුහුමට ආදරෙන්,
ලැබගන්න මුලු දිවිය
නුඹ දෝතට.......

එතෙක්, ඉවසපන්,
තනිව මහ මුහුද මැද,
ලැබෙන තෙක් දෝතට
ඒ  පුංචි මුතු ඇටය............

__අනුන්__

අනුන්...
කවුද උන් ??
නැහැ,
එහෙම කෙනෙක් නෑ....
උඹ ‍රැවටිලා....
මෙහෙ ඉන්නේ,
තමන් විතරයි....

නෑ නෑ...
වෙන්න බැහැ....
එතකොට අනුන් වෙනුවෙන්
මේ  වැටෙන කඳූලු, කකියන හිත,
උඹ කියන්නෙ ඒවා බොරු කියලද ??
නැති වෙන්න බෑ,
ඉන්නම ඕනේ....

හා!!හා!! හා!! (සිනාසෙමින්)
උඹට විතරයි එහෙම වෙන්නෙ,
අපිට එහෙම ලෙඩක් නෑ....

තිත්ත වෙන්න පුළුවන්,
ඒත් ඇත්ත ඒක තමා,
කිව්වම තේරුම් ගනින්..

මම....එච්චරයි...
එතනින් එහාට වෙන මුකුත් නෑ.......
උඹට, උඹ විතරක් වෙලත්,
මේ ටික නොතේරෙන හැටි......

අවසන් පැතුම....

හිඳිමි මම මඟ බලා,
දකින තුරු වියපත් මා,
හැ‍ඟෙන තුරු සිටින බව
තවම මම මෙතැන,
තනිව, නිසොල්මන්ව,
අවුත් එකෙක්,
හෙලා මා පහතට,
‍රැගෙන යන තෙක්,
මන්ද, අවැසි නිසා ඔහුට
මා දිවිය මටත් වඩා,
දැන දැනත් මා,
සිරකරගනිමි මා ගෙල,
විඳින්නට, මැරෙන්නට මොහොතකට පෙර හෝ,
මා නිසා තවකෙකු හෙලන
සැනසුම් සුසුම්,
තු‍ටු කඳුලු........
ඉතින්, තවම හිඳිමි මම,
වෙනුවෙන් ඒ සොඳුරු අවසන් පැතුම   ........

ගොඩ කලෙකට පස්සෙ  ආයි බ්ලොග් එක පත්තෙ එන්න හිතුනා, ඇත්තටම අහම්බෙන් වගේ දැක්ක බොල්ග් 1ක් දැකල තමා මට ආයි මගෙ බ්ලොග් 1 පත්තෙත් එන්න හිතුනේ... ඒ බොල්ග් එකේ නම "තමීරගෙ තීරය" මරු බ්ලොග් 1ක්.. ලියන ස්ට්යිල් එකට තම මං කැමතිම බලන් ගියාම අපේ කැම්පස් එකේම අය්යා කෙනෙක්..  MORA spirit එක ගැන ඉතින් ආයි අමුතුවෙන් කියන්න ඔනෙ නැහනෙ... ලංකාවෙ සිරාම කොල්ලො කෙල්ලො ඉන්නෙ ඉතින් UOM කියන එක කවුරුත් දන්නවනෙ ..... හරි හරි දැන් එන්නම්කො මගෙ ටොපික් එකට... අත්තටම කිව්වොත් බ්ලොග් එකට ආවට මොකෝ ලියන්න දේකුත් නැහැ..
අද ඉතින් වෙසක් පෝයනෙ.. අම්මත් ඊයේ හැදුව වෙසක් කූඩුවක්. අලුත්ම තලේ එකක්. අම්මලගෙ ඔ‍ෆිස් එකේ අතු අන්කල්ගේ අයිඩියා එකක්ලු ඒක. අද දන්සලකටවත් ගියේ නැහැ. ගෙදරමයි හිටියේ. මාර කම්මැලියි. ලබන සතියේ අපේ ෆැකල්ටියේ exhibition 1ක්. එකේ වැඩ වගයකුත් තිබ්බ උදේ ඉදන් කරන්න.. එකත් කර කර හිටියා... දන්සල් නොගියට මොකෝ ලඟ දන්සලකින් කෑම ගෙදරටම හම්බ වුනා. දෙන දෙය්යොත් ගෙදරටම ගෙනත් දෙනව වගේ. 2600 සම්බුද්ධ ජයන්තිය සමරන්නේ මෙ අවුරුද්දේ නිසා හැම තැනම ලස්සනට සරසලා... රට වටෙම වෙසක් කලාප තියෙනවා. හබයි ඉතින් මේ දවස්වල ඒව බලන්න යනවා කියන්නෙ නියම කලේ කන වැඩක්. ඒ නිසා ටික දවසක් ගිහින්ම බලන 1 තමා හොද. කැම්පස්   සෙට් එකත් එක්ක යන්න ඔනේ බලන්න... එහෙනන් ඔන්න  මේක ඉවරයක් කරනව...

කාලෙකට පස්සේ.....

මගේ කවිකම ඉස්මතු කලේ 6 වසර සිංහල ටීචර් කිව්වොත් හරි, ඒකාලේ ඉදන් මන් ඕලෙව්ල් කරනකන් විතර සෑහෙන කවි ලිව්වා, ඒත් ඒලෙවෙල් එක්ක මගෙ කවිකම භූමිදානය වෙලා ගියා වගේ හැඟීමක් මට දැනෙන්නේ ඇයි කියල මටවත් තේරෙන්නේ නැහැ.
බ්ලොග් එකට කමෙන්ට් 1ක් දාල තියෙනව දැක්ක නිසායි මේ පැත්තෙ එන්න ඕනෙ කියලා හිතුනේ, මේ දවස්වල තියෙනෙ වැඩ ගොන්න හැටියට එක හිතන්නවත් බැරි දෙයක් උනාට මොනාමහරි ලියන්න ඕනෙ කියල  හිතුන නිසා ඔන්න පටන්ගත්ත ඉතින් කොටන්න.

 මේ දවස්වල මට විතරක් නෙමේ ගෙදර හැමෝටම වැඩ, කම්පියුටරේට එන්න ඕනෙ වේටින් ලිස්ට් එකේ ඉදලයි ;) තාත්තා ලැප් 1 අරන් දුන්නයින් පස්සෙ නම් ඉතින් කිසි අවුලක් නැහැ, ඒත් ඉතින් ඕක උස්සන් හැමතැනටම යනවා කියන්නෙ නිකන් කුරුසයක් කරගහ ගත්ත වගේ වැඩක්, ඕක ඔයහැටි බර මොකෝ කියල නම් මට තේරෙන්නේ නැහැ  :දිව දොට්ට

මේ දවස්වල  එකට අපි මහන්සි වෙනවා ඒක මොකක්ද කියල පස්සෙ හෙමිහිටම කියන්නම්කෝ. දැනට රහසක් SHHHHH.......

මේ දවස්වල තියෙන රස්නෙ ගැන නම් කියල වැඩක් නැහැ ඉර අත ලඟ වගේ, කොහොමත් ඉතින් හිරු අපේ හිත ලඟ නෙ ;)  (මං කිව්වේ මේ හිරු Fඑම්)
ඉතිං ඉතිං ම්ං දැන් යන්න ඕනේ, එහෙනම් ඕං අවසර.. :)

ආහ්... හෙට ආයි කැම්පස් යන නිසා, බ්ලොග් එක පැත්තේ ඉතින් එන එක ෂුවර් නැහැ. ඔන්න ඔහේ ආයි ඇවිත් මොනාහරි ලියල යන්න ඕනෙ කියල හිතුවා. මං ගැන  ලිය ලිය හිටපු එකම කන්ටිනිවු කරන්න හිතුවත් දෑන් මොනාද ලියන්නේ කියල හිතාගන්න බැහැ, ඇයි ඉතින් මං ගැන ලියල ඉවර කරන්න පුලුවන්යේ....

ඔන්න තාත්තාත් සයිට් එක්කට කතරගම ගිහින් මේ දැන් ආවේ. ඉතින් කිව්වා ගිහින් නිදා ගත්තොත් හොදයි කියලා හෙට ඉතින් උදෙන් යන්නත් ඕනනේ..... ඕන් මං එහෙනම් ගියා....